صبح بافق؛ عزا یعنی حزن و حزن مفهوم و حالتی است که با برخی مسائل دم ساز و هم خوان نیست. در روز های اخیر و مصادف با روز اربعین حضور تور های تفریحی در شهرستان دار المومنین و حسینی های مخلص بافق اتفاقی بود که دل هر عزادار و حزین به حال خاندان عصمت و طهارت را به درد آورد . باور نکردنیست که این شهر که سرزمین مومنان است شاهد بی حرمتی به عزای اباعبدالله بوده! مگر غیر از این است که « مَن یُعَظِّمْ شَعَائِرَ اللَّهِ فَإِنَّهَا مِن تَقْوَی الْقُلُوبِ» ؟ و مگر غیر از این است که حفظ شعائر الهی چیزی جز عزاداری و حزن در روز های منتسب به اهل بیت نیست؟ مگر غیر از این است که در ماه محرم امام کاظم علیه السلام را احد الناسی شاد نمیدید؟ و مگر غیر از این است که شیعه در مقام پیروی کردن است؟ حالا ما را چه شده است که نه شعائر الهی را حرمت مینهیم و نه پا در جای پای امام کاظم میگذاریم؟ به کجا رسیده ایم که میتوانیم در روز حزن اهل بیت رضایت به تفریح و شادی در شهر بدهیم؟ مخالف شادی نیستیم اما هر چیزی زمانی دارد! از سمتی؛ از مسئله بی احترامی به ساحت اهل بیت که بگذریم در این ایام کرونایی که مسئولین وقت دستور خروج حداقلی از خانه ها را داده اند آمد و شد مسافران آن هم بصورت جمعی و توری چه توجیهی دارد؟ مسئولیت انتقال بیماری های احتمالی در این وضعیت بد کشور بر عهده کیست؟ چه کسی جوابگوی خستگی چندین ماهه کادر درمان خواهد بود؟ چه کسی مسئول غم و غصه های احتمالی مردم خواهد بود؟ مگر نه این است که رهبری دستور به اطاعت از ستاد ملی مبارزه با کرونا داده‌اند؟ و مگر نه این است که این ستاد توصیه بر قطع مسافرت ها دارد؟ این چه رفتاری است که مسئولین شهر خود با این اجازه های بر خلاف سیاست های کلان منجر به گسترش بیشتر این بیماری منحوس میشوند؟ مسئولین؛ به فکر دین باشید و با سلامت مردم بازی نکنید.. جمعی از بانوان انقلابی شهرستان بافق