صبح بافق؛ فیلم‌ابلق به نویسندگی و کارگردانی نرگس آبیار ابلق فیلمی با فیلمنامه و شخصیت پردازی تکراری در فیلمنامه ابلق تلاش میشود جامعه ای ضد مرد ، در حمایت از یک زن و ضد وضع کنونی زنان به تصویر کشیده شود ولی اینگونه پیش نرفت و ما یک فیلم‌ضد زن از آبیار تماشا کردیم .فیلمنامه ای که بار ها امثالش را بر روی پرده دیده ایم ،شخصیت هایی که از تماشایشان خسته شده ایم . چرا میگویم‌ضد زن‌ ؟؟ اول بخاطر اشتباهات آبیار در فیلمنامه و هم در ساخت فیلم که به دلایل فاش نشدن فیلمنامه بیش از این فیلمنامه را باز نخواهم کرد فیلم با موسیقی عالی و پلان هایی خوش ساخت آغاز میشود و این حس را به من القا کرد که با فیلم خوش ریتمی روبرو هستم اما اینگونه نبود .فیلم ریتم کند و خسته کننده ای داشت جز چند سکانس که به لطف تدوین ،موسیقی و بازی نقش مکمل ما را به هیجان وا میداشت وجه دیگر فیلم که بسیار شگفت زده ام کرد ،انتخاب لوکیشن خوب یا ساخت لوکیشن خوب نرگس آبیار بود که حدود ۹۹ درصد فیلم در آن موقعیت به تولید میرسد و به فیلم و فیلمنامه کمک میکند و اما بازی کاراکتر ها : دوست داشتم ایستاده هوتن شکیبا را ایستاده تشویق کنم و بر این باورم تنها عاملی که حاضر بودم فیلم را تا انتها ببینم بازی بینظیرش بود الناز شاکر دوست نقش شبی که ماه کامل شد را تکرار کرد اما درونی تر شاهدش بودیم .بهرام رادان مناسب این نقش نبود اما میتوان گفت یک پله نسبت به کارهای قبلش پیشرفت داشته اما در کل با بازی های نسبتا خوبی طرف بودیم کارگردانی آبیار جدا از ضعف فیلنامه اش چنگی به دل نزد و شاید ضعیف ترین کارش را تماشا کردیم یا بهتر بگویم در ساختار “شبی که ماه کامل شد ۲ ” را دیدیم اما با ریتم کند تر و تقص های فراوان تر. مهدی درویشی