صبح بافق؛ جشنواره نمایشنامه خوانی؛ استعدادپروری یا استعدادسوزی به نام خالق هنر بعد از خوانش بیش از ۵۰ نمایشنامه توسط هنرمندان در نقاط مختلف شهر ،اینبار علاقمندان شاهد جشنواره ای با ۱۸ اثر بودند. جشنواره ای که از زمان انتشار فراخوان تا برگزاری جشنواره کمتر از یک ماه طول کشید اثاری که نمیتوان گفت بازبینی و کنترل قوی روی آنها صورت گرفت بلکه تعدادی از آنها صرفا برای بالا بردن آمار به جشنواره راه پیدا کرد. جشنواره ای که با دبیری رئیس اداره ارشاد و داوران بومی آغاز شد و طبق جدول زمان بندی ۱۸ اثر حضور داشتند. در انتشار فراخوان اهداف جشنواره بسیار جای امیدواری به جامعه تئاتری میداد. اما زمانی که جدول منتشر شد صدای اعتراض اندک افرادی که دغدغه مند بودند بلند شد. اجراها از ساعت ۹ صبح آغاز می شد و حتی بصورت متمرکز برنامه ریزی نشده بود و اگر در یک روز کامل یک نفر می خواست به تماشای آثار بنشیند می بایست چهار بار تردد می کرد که می شد با برنامه ریزی دقیق تری از این حرکت جلوگیری کرد. از ساعت های اعلام شده جشنواره تا زمان واقعی شروع کارها حداقل ۱۵ تا ۳۰ دقیقه تاخیر وجود داشت که نتیجه عدم خوانش متون ارسالی بود و این خود دلیلی بر اعتراض اندک علاقمند به این حرکت هنرمندانه بود. حال کارها شروع شده و می بایست از قبل تیم اجرایی به فکر مخاطب خود باشد و با تهیه لیست انتشار و فوروارد کردن پوستر کار و متن دعوتنامه از دوستان و آشنایان و علاقمندان برای کار خود وقت بگذارد. برخی سایت ها که با عوامل بعضی کارها آشناییت داشتند نسبت به انتشار پوسترها در روند تبلیغات کمک میکردند و این وسط گروه هایی که از این قابلیت بی بهره بودند سرشان بی کلاه میموند. سایت هایی که زیر نظر اداره ارشاد هستند متاسفانه هیچکدام از اقدامات اداره را آنچنان که باید و شاید پوشش نداده و نمیدهند. از صبح بافق که با عدم پوشش این جشنواره که شاید نشانگر بی توجهی به هنر و دغدغه های هنری است نمره قابل قبولی نگرفت تا برخی رسانه ها که جانبدارانه در این حیطه ورود کردند. از پوشش های خبری که بگذریم به کیفیت کارها میرسیم، آثاری که فقط و فقط در سطح داوران بافقی بود و اگر کاری قوی تر از لیست ۱۸+۱ نفره ظاهر میشد داوران را به چالش میکشید. داورانی که تنها یک نفر از آنها تئاتری بود و میتوانست به روز نسبت به تئاتر و اتفاقات آن اظهار نظر کند. قرار و هدف جشنواره کشف استعداد بود که از منظر حقیر بیشتر استعداد سوزی شد و اما اختتامیه و اعلام نتایج اختتامیه در فضای باز و اما متفاوت را مشاهده کردیم‌ ،از اجرای خوب فاطمه تقی زاده تا طنز پردازی مسئولین شهرستانی و استانی و اجرای بد گروه موسیقی دعوت شده که قطعا هزینه سنگینی را در برداشته است. اعلام نتایج اما بسیار سنگین و باور ناپذیر بود ،گویی داوران در حین داوری آثار خواب بودند و جوایز را جوری تقسیم کردند که کسی ناراحت نشود . خبر ها حاکی از آن است که گویی هیئت داوران حاضر به مشارکت رئیس انجمن نمایش در جلسه اجماع داوری نبوده و نتیجه آن اهدا جوایز به افرادی شد که یا قالب را شکستند و یا اصلا قالب را نمیشناختند. خلاصه بگویم همچون دو سال پیش و جشنواره نخل و آفتاب ،جشنواره نمایشنامه خوانی نیز بدون تاثیر و صرفا جهت ایجاد رزومه بود و امید آنست که در جشنواره خیابانی در پیش رو این کمبود ها و کاستی ها برطرف شود. یک علاقه مند به تئاتر امضاء محفوظ